Boşluk Doldurma

Serin bir haziran gecesi. Saat gece yarısını geçmek üzere.

Terastaki o rahatsız sandalyede tahmini olarak 1 saattir oturuyorum. Karşımdaki manzara yaşadığım bu küçük ili gözümde kısa bir süreliğine büyütüyor. Manzaram ateşböceklerinin sesiyle birleştiğinde içimi derin bir huzur kaplıyor. Gözlerim irili ufaklı evlerin geceye yaydığı ihtişamlı ışıkları görse de bakış açım yaklaşık bir saattir sabit:

Boşluk.

Bahsettiğim bu boşluk duygu boşluğu da olabilir, insan boşluğu da.

Ha tabii bir de uzay boşluğu…

Peki içinde kendimi kaybedeceğim kadar büyük ya da sonsuz olanı hangisi?

Siz mi bana soruyorsunuz ?

Peki…

Eğer realist bir insan olsaydım bu soruya vereceğim cevap kesinlikle “uzay boşluğu” olurdu.

Fakat ne yazık ki inanılmaz yeteneksiz olduğum bir konudur realite.

Bu yüzden cevabım kesinlikle “duygu boşluğu”.

Doldurulması epey zor, fakat asla imkansız değil.

Mühim olan bu boşluğu doldurabilmek için gereken cesareti göstermekte.

Mühim olan gerçekten istemekte.

Yanlış anlamayın, “ isteyebilmekte” demiyorum.

Demiyorum, çünkü “-ebilmek” dilbilgisel olarak her ne kadar yeterlilik ifade etse de bana pek yeterli gibi gelmiyor. Sanki kelimeyi “belkiii”lere sürüklüyor, sanki kelimenin kendinden eminliğini alıp götürüyor.

İşte bu yüzden ben gerçekten İSTİYORUM.

Düştüğü bu boşluğun içinde, yolunu kaybetmiş herkesi ışığa sürüklemek istiyorum.

“Yeniden sevebilirim.” diyen herkes “Yahu ben yeniden severim!” desin istiyorum.

Umut etmek yetisini kaybetmişlere umudu aşılamak istiyorum.

Kendinden başka kimseyi önemsemeyen bir insana dünyadaki tüm canlılardan söz etmek istiyorum.

Mutlu olmayı öğrenemeyen insanlara tekrar tekrar aynı dersi anlatmak istiyorum.

Nefret tohumları ekilmiş kalplerin kurak toprakları olsun istiyorum.

Tüm bu boşlukları 36 renkli boya kalemlerimle, dilediğim gibi boyamak istiyorum.

Bir de ülke yönetiminin başına Pollyanna geçsin istiyorum.

İşte böyle fütursuzca:

İSTİYORUM

SEVİYORUM

UMUT EDİYORUM

MUTLU OLUYORUM

GÜLÜYORUM

AĞLIYORUM

HİSSETMEKTEN KORKMUYORUM !

Ve ben tüm bunları yaptığımda ışığı görüyorum.

Öyle parlak,

öyle ihtişamlı,

öyle umutlu…